قير را از نظر منشا توليد، مي توان به سه دستة قيرهاي طبيعي، قطراني و نفتي تقسيم بندي کرد:
◄ قيرهاي طبيعي (Native Asphalts or Natural Bitumen's )
دسته اي از مواد قيري هستند که تحت تاثير عوامل جوي و گذشت زمان به طور طبيعي ايجاد شده و بدون نياز به روشهاي تقطير به کار مي روند و از لحاظ ترکيب و خواص بسيار متنوع مي‌باشند.
◄ قيرهاي قطراني (Coal Tar Pitches)
موادي سياه رنگ و سخت هستند که باقيماندة تقطير قطران زغال سنگ مي‌باشند. سطح تازه شکستة آنها براق بوده و به هنگام حرارت دادن، با افت سريع گرانروي، ذوب ميشوند و دماي ذوبشان به روش توليد آنها وابسته است.
◄ قيرهاي نفتي (Petroleum Asphalts)
آن دسته از قيرهايي هستند که منشاء آنها نفت خام ميباشد. اين قيرها، قيرهاي جامد و نيمه جامدي هستند که به طور مستقيم از تقطير نفت خام و يا با عمليات اضافي ديگري نظير دميدن هوا به دست مي ايند و نسبت به انواع ديگر قير، کاربردهاي بيشتر و مصرف بالاتري را دارا هستند. همچنين قير را از نظر خواص فيزيکي، مي توان به سه دستة کلي قيرهاي نرم، قير هاي جامد و قير هاي مايع تقسيم کرد
◄ قير هاي نرم :
قير هايي هستند که از تقطير مستقيم نفت خام با دميدن هوا در بازمانده هاي تقطير به دست مي ايند. قير هاي نرم بر پايه درجه نفوذ در 25 درجه سانتيگراد به ترتيب از صفر تا 10 جامد و از 10 تا 100 نيمه جامد و از 100 به بالا بسيار نرم خواهند بود.
توليد قير هاي نيمه جامد که بيشتر در راه سازي به مصرف ميرسند، بيشتر از ديگر قير ها است و مشخصات آنها بنا به نياز و شرايط دلخواه تنظيم ميگردد.
◄ قير هاي جامد :
اين قير ها از اکسيده شدن قير هاي نرم به تنهايي يا در آميزه اي با روغن هاي سنگين پديد مي ايند. نقطه نرمي اين قير ها نزديک به 20 درجه سانتيگراد از نقطه نرمي قير هاي نرم با درجه نفوذ هاي برابر بالاتر است. اين فراورده ها خاصيت لاستيکي داشته و گاه با R مشخص ميشوند و دسته بندي آنها با ذکر حد وسط نقطه نرمي و درجه نفوذ انجام ميگيرد. مثلا قير 25/85 نشانه قيري است که نقطه نرمي آن 85 و درجه نفوذ آن در 25 درجه سانتيگراد 25 است. انواع گوناگوني از اين نوع قير با حدود نقطه نرمي80 تا 150 درجه سانتيگراد تهيه ميشود.
◄ قير هاي مايع :
کاربرد قير زماني به آساني ميسر است که به صورت مايع باشد. قير مايع به خوبي پخش شده و با مواد معدني آميخته ميشود. براي فراهم کردن زمينه اين کار سه راه وجود دارد ، حرارت دادن ، رقيق کردن آن با حلال مناسب و تهيه امولسيون آن.
قير هاي نرمي که که درجه نفوذ آنها در 50 گرم بار و زمان 5 ثانيه و در 25 درجه سانتيگراد، بيش از350 باشد، قير مايع شمرده ميشوند.اين قير ها معمولا با رقيق شدن بازمانده هاي نيمه جامدي که از تقطير به دست مي ايند ساخته ميشوند. در تهيه قير مايع نوع قير و نوع حلال بايستي با دقت انتخاب شود. درجه خلوص، حدود نقطه جوش و خوشبو بودن حلال در مرحله نخست اهميت قرار دارد. براي تهيه قير هاي مايع حلال تبخير شونده بسيار مناسب هستند ، ولي برخي از آنها مصرف تجاري نداشته و برخي ديگر سمي و آشگير هستند مانند بنزين و دي سولفور کربن.
◄ قير نفتي و قير طبيعي:
قير نفتي محصول دو مرحله تقطير نفت خام در برج تقطير است. در مرحله نخست تقطير، مواد سبک مانند بنزين و پروپان از نفت خام جدا ميشوند. اين فرايند در فشاري نزديک به فشار اتمسفر انجام ميشود. در مرحله دوم نيز ترکيبات سنگين مانند گازوئيل و نفت سفيد خارج ميشوند. اين فرايند در فشاري نزديک به خلاء صورت مي‌پذيرد. در نهايت مخلوطي از ذرات جامد بسيار ريز به نام آسفالتن باقي ميماند که در ماده سيال گريس‌مانندي به نام مالتن غوطه‌ور است.
اما برخي از انواع قير در طبيعت و در اثر تبديل تدريجي نفت خام و تبخير مواد فرار آن در اثر گذشت سال‌هاي بسيار زياد به دست مي‌ايد. چنين قيري، قير طبيعي ناميده ميشود و دوام آن بيشتر از قيرهاي نفتي است. چنين قيري ممکن است به‌صورت خالص در طبيعت وجود داشته باشد (قير درياچه‌اي) مانند درياچه قير بهبهان ايران و درياچه قير تيرينيداد آمريکا، يا از معادن استخراج شود (قير معدني). قير طبيعي با نام يواينتايت (Uintaite) نيز شناخته ميشود.
◄ قير دميده:
قير دميده از دميدن هواي داغ به به قير خالص در مرحله آخر عمل تصفيه به دست مي‌ايد. در اين فرايند، هواي داغ با دماي ۲۰۰ تا ۳۰۰ درجه سانتيگراد توسط لوله‌هاي سوراخ‌دار به محفظه حاوي قير دميده ميشود. در اثر انجام اين فرايند، اتم‌هاي هيدروژن موجود در مولکول‌هاي هيدروکربورهاي قير، با اکسيژن هوا ترکيب ميشود و با تشکيل آب، عمل پليمريزاسيون اتفاق مي‌افتد. قير دميده نسبت به قير خالص داراي درجه نفوذ کمتري است، درجه نرمي بيشتري دارد و حساسيت کم تري نسبت به تغييرات دما دارد. اين نوع قير بيشتر در ساختن ورق‌هاي پوشش بام، باتري اتومبيل و اندودکاري مورد استفاده قرار ميگيرد. علامت اختصاري قير دميده R ميباشد. مثلا قير۸۰/۲۵ R به معناي قير دميده با درجه نرمي ۸۰ و درجه نفوذ ۲۵ ميباشد.
◄ قير مخلوط يا محلول:
قير مخلوط به مخلوطي از قير و يک حلال مناسب (مثلاً نفت سفيد يا بنزين) گفته ميشود. اين قير در درجه‌حرارت محيط مايع است و يا با حرارت کمي به مايع تبديل ميشود. قير مخلوط در انواع آسفالت‌هاي پوششي و ماکادامي مورد استفاده قرار ميگيرد. سرعت گيرش يا سفت شدن اين نوع قير بستگي به نوع محلول دارد. به‌طور مثال به دليل سرعت بالاي تبخير بنزين، قير حل شده در بنزين سريع‌تر سفت ميشود. اين قير، اصطلاحا قير تندگير (RC) ناميده ميشود. همچنين قيرهايي که در نفت حل شده‌اند، قير کندگير (MC) ناميده ميشوند و به قيرهايي که در نفت گاز يا نفت کوره حل شوند، قير ديرگير (SC) گفته ميشود. قيرهاي محلول بر اساس درجه گرانروي‌شان درجه بندي ميشوند.
◄ قير امولسيون:
قير امولسيون با مخلوط کردن قير و آب و يک ماده امولسيون‌ساز به‌دست مي‌ايد. مقدار ماده امولسيون ساز بسيار کم و در حدود 3/0 تا 5/0 درصد وزن قير ميباشد. مقدار آب مصرفي اين نوع قير در حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد وزن قير ميباشد. ماده امولسيون‌ساز معمولاً يک نمک قليايي اسيدهاي آلي يا نمک آمونيم است که باعث باردار شدن ذرات قير ميشود. به اين ترتيب ذرات قير در اثر بار القايي يکديگر را دفع ميکنند و به‌صورت کره‌هايي با قطر پنج هزارم تا يک‌هزارم ميليمتر در آب شناور ميشوند. استفاده از اين نوع قير، باعث کاهش آلايندگي محيط زيست ميشود و چون از نفت يا حلال‌هاي قابل اشتعال استفاده نميشود، خطر اشتعال در حين حمل و نقل قير کاهش مي‌يابد. از قير امولسيوني براي آسفالت سرد در محيط‌هاي مرطوب يا براي عايق کاري استفاده ميشود که در اين صورت بايد دوباره به آن آب اضافه کرد و محتواي آن را به حدود ۶۵ درصد رساند.
◄ مشخصات و ويژگي هاي قير ها :
ويژگي هاي قير به پايه نفتي ، نوع مواد سازنده و شيوه ي تهيه آن بستگي دارد و با استفاده از روشهاي استاندارد زير تهيه ميشود.
۱-درجه نفوذ: آزمايش درجه نفوذ براي تعيين سختي قير مورد استفاده قرار ميگيرد. در اين آزمايش از يک سوزن استاندارد تحت اثر بار ۱۰۰ گرمي در مدت ۵ ثانيه به داخل قير در دماي ۲۵ درجه نفوذ ميکند. مقدار نفوذ برحسب دهم ميلي متر درجه نفوذ ناميده ميشود. هر چه درجه نفوذ کم تر باشد قير سخت تر است.
2-نقطه نرمي: درجه نرمي دمايي است که با رسيدن قير به آن دما، قير از حالت جامد به حالت روان در مي‌ايد. هرچه درجه نرمي قير بيش تر باشد، حساسيت کم تري نسبت به تغيرات دما دارد. درجه نرمي قيرهاي معمولي حدود ۶۰ تا ۷۰ ميباشد.
3-گرانروي: هر چه لزجت قير بيش تر باشد خواص جامد بيش تري از خود نشان مي‌دهد. واضح است در دماهاي بالاتر لزجت کم تر است. اين مشخصه قير با دستگاه سي بولت فيورل و يا به روش کينماتيکي اندازه گيري ميشود.
4-درجه اشتعال: درجه اشتعال دمايي است که اگر قير به آن دما برسد، گازهاي متصاعد از آن با نزديک شدن شعله، مشتعل ميشوند و در سطح آن شعله به وجود مي‌ايد. حداکثر دمايي که ميتوان قير را در کارگاه گرم کرد به درجه اشتعال محدود ميباشد.
5-افت وزني: افت وزني قير در دماي بالا، در اثر تبخير قسمتي از روغن‌ها و ترکيبات نفتي آن ميباشد. اين مشخصه نيز از خواص مهم قير است. افت وزني قير در اُوِن در دماي ۱۶۳ درجه سانتيگراد و در مدت ۵ ساعت (شرايط تغريبي پخت آسفالت) اندازه گيري ميشود.
6-شکل پذيري يا انگمي: اگر نمونه‌اي از قير با سطح مقطع ۱ سانتي متر مربع را با سرعت ۵ سانتي متر/دقيقه بکشيم، مقدار افزايش طول نمونه را قبل از پاره شدن خاصيت انکمي قير گويند.
7-درجه خلوص: مي‌دانيم حلال قير تترا کلرور کربن و سولفور کربن است. بنابراين اگر نمونه‌اي از قير را در هر يک از اين مواد حل کنيم، ناخالصي‌هاي آن باقي ميماند و از آن جا درجه خلوص قير را مي‌توانيم تعيين کنيم.
درجه خلوص عبارت است از : (وزن نمونه قير) ÷ [(وزن ناخالصي) - (وزن قير)]
روشهاي تهيه قير
◄ تهيه قير از تقطير نفت خام:
تقطير نفت خام در دو يا سه مرحله انجام ميشود. در مرحله نخست مواد سبکتر حد اکثر تا دماي 300 درجه سانتيگراد در فشار اتمسفر جدا شده مايعي حاوي مقداري از مواد سبک و نيز مواد نفتي سنگين باز ميماند. هيدروکربور هاي سنگين نفت نقطه جوشي بالا دارندو جدا کردنشان از راه تقطير در فشار اتمسفر ميسر نيست، بنا بر اين براي جدا کردن آنها و جلو گيري از شکستن ملکولهايشان در حرارت هاي بالا، تقطير در مرحله ديگر در فشار کمتر از اتمسفر صورت ميگيرد، به اين ترتيب که بازمانده هاي تقطير نفت خام در فشار اتمسفر( بالاي 200 تا 400 درجه سانتيگراد ) در برج خلاء ( با فشاري برابر 1 تا 15 ميليمتر جيوه ) تقطير ميگردد. با کم کردن فشار سيستم و پايين آمدنن درجه حرارت ، يا به سخن ديگر پايين آوردن نقطه ( از 550 به 410 درجه سانتيگراد ) مواد سنگين آنها بي آن که به حرارت اضافي نياز باشد ، بخار ميشوند. چگونگي قيري که از اين راه به دست مي ايد به نوع نفت خام ، حرارت کوره ، فشار سيستم و سر انجام مقدار محصولات به دست آمده از برج خلا بستگي دارد.
قيري که از اين چنين به دست مي ايد ممکن است به سبب خوب نبودن پايه نفتني کيفيت دلخواه را نداشته باشد ، از اين رو براي بهبود آن شيوه هاي ديگري به کار گرفته ميشود تا کيفيت دلخواه را بيابد در زير از اين شيوه ها سخن خواهد رفت :
◄ تهيه قير به روش دميدن هوا:
در اين روش با دميدن هوا در بازمانده تقطير نفت خام در شرايط مشخص وکنترل شده، مقداري از هيدروکربن هاي نفتي هيدروژن خود را ز دست ميدهند و به ترکيبات همسان تبديل ميشوند. اين کار گرمازا است و تنها وقتي بايد خوراک واحد را حرارت داد که واکنشها آغاز شده باشند. بنا بر اين بايد پيشبيني هاي لازم براي جلو گيري از خطر انفجار به سبب اشتعال ناگهاني بخار هاي پديد آمده انجام شود.
براي اين کار از بخار آب يا گاهي آب سرد استفاده ميشود. حرارت آزاد شده به ساختمان شيميايي هيدروکربور ها بستگي داشته و با پيشرفت اکسيداسييون قير به دست آمده سخت تر و واکنش کند تر ميشود. در نتيجه مقدار حرارت توليدي کمتر خواهد بود. کار دميدن هوا در خوراک به دو روش منقطع و روش پيوسته انجام ميشود. در تهيه قير ها گوناگون کم شدن يا هدر رفتن مقداري از خوراک دستگاه بر اثر دميدن هوا از 5/0 تا 2 درصد تغيير ميکند و به درجه حرارت ، زمان و مقدار هوا دهي بستگي دارد. دگرگوني در شرايط کار از نظر تهيه محصول به نوع خوراک دستگاه بستگي داشته و بدين ترتيب با تنظيم اين عوامل تهيه محصول معيني هميشه ميسر است. در پالايشگاه تهران چنين واحدي براي تهيه قير 70/60 ساخته شده است.
◄ تهيه قير با استفاده از کاتاليست:
با کاربرد مواد شيميايي ميتوان زمان هوا دادن را در تهيه قير دميده کم کرد و رابظه ميان ويژگي هاي فيزيکي و مکانيکي قير را در جهت دلخواه تغيير داد.موادي که در اين مورد به کار ميروند در واقع کاتاليست نيستند، زيرا دوباره به دست نمي ايند، ولي به هر حال توليد فراورده هايي را ممکن ميسازند که تنها با دميدن هوا در بازمانده هاي نفتي پديد نمي ايند. موادي که در اين روش تاکنون مورد استفاده قرار گرفته اند عبارت اند از :
سولفات مس ، کلرور روي ، کلرور آهن و کلرور آلومينيم و اکسيد فسفر که بيش از همه کلرور آهن و اکسيد فسفر نتايج مثبتي نشان داده اند. افزايش مواد بالا از 2/0 تا 3 درصد بر مبناي نوع خوراک دستگاه مناسب است.
◄ تهيه قير هاي مايع:
قير هاي مايع بيشتر به روش منقطع تهيه ميشوند، بدين ترتيب که قير داغ با حلال مناسبي درر مخزن خوب آميخته ميشود ، هنگامي که کار آميختن به خوبي انجام شد ، نمونه اي از آن آزمايش ميشود تا تصحيح لازم با افزايش مقرار قير يا حلال انجام شود. افزايش مواد افزودني براي بالا بردن ويژگي چسبندگي قير نيز معمول است.
قير مايع بر مبناي دو اصل روان بودن و بخار شدن حلال آن در زمان هاي گوناگون ساخته ميشود زيرا گاه لازم است که قير مايع فرصت خيس کردن مواد پيرامون خود را داشته باشد و در برخي موارد لازم است تا حلال آن به سرعت تبخير شده فيلمي از قير باقي بماند. از اين رو ممکن است يک نوع قير را با سه نوع حلال ، با مقدار هاي گوناگون به انواع قير مايع تبديل کرد و به مصرف هاي گوناگون رساند. قير مايع بر مبناي گرانروي آن دسته بندي ميشود. هرچه مقدار حلال در قير مايع بيشتر باشد، گرانروي آن در شرايط يکسان کمتر خواهد بود.
◄ نحوة توليد قير نفتي:
نفت خامي که توسط لوله هاي قطور و از مراکز بهره برداري به پالايشگاه منتقل مي گردد، پس از تصفيه و انجام مراحل مختلف عملياتي (در همين مراکز)، تبديل به فرآورده هاي گوناگوني مي شود که قير نفتي نيز از جملة اين فرآورده ها مي باشد. اين قير در فرايند تقطير در برج خلاء به دست مي ايد که ته ماندة برج تقطير در خلاء (V.B) نام داشته و تحت تاثير دو متغير تقطير و نفت خام قرار دارد. اين ته‌مانده، پاية ساخت قيرهاي مختلف مي باشد که در برخي موارد به طور مستقيم قيري با مشخصات قيرهاي راهسازي به دست مي‌ايد ولي در عمدة موارد، موجب توليد قيري مي گردد که بسيار نرم بوده و براي تهية قيرهاي مناسب راهسازي و بام ساختمان‌ها، نيازمند بالا بردن نقطة نرمي از طرق مختلف نظير هوادهي مي باشد. در فرايند هوادهي که اکسيداسيون نيز خوانده مي شود، مجموعه‌اي از فعل و انفعالات پيچيدة شيميايي، نظير هيدوروژن‌زدايي، پليمريزاسيون و کنداوسيون صورت مي پذيرد که بالابردن نسبت کربن به هيدورژن، قير رقيق را به تدريج سفت تر ساخته و امکان ساخت قيرهاي مختلف را مي دهد.
◄ امولسيون هاي آسفالتي:
امولسيون قير فراورده اي است پديد آمده از قير، آب و ماده امولسيون کننده به اين شکل که با تبديل قير به ذرات ريز و معلق نمودن در آب سيستم کولوئيدي پايداري به وجود مي ايد. در اين سيستم ميليونها ذره ميکروسکپي با قطر 1 تا 5 ميکرون با يکديگر تماس داشته و ماده امولسيون کننده با ايجاد بار الکتريکي بر ذره هاي قير، از چسبندگي آنها به يکديگر جلو گيري ميکند. يک امولسيون مناسب قير داراي رنگ قهوه اي تيره بوده و با آب به خوبي آميخته ميشود، بدين شکل قير به گونه اي در مي ايد که کاربردش آسان است. اين فراورده مواد بخار شونده نداشته و آتش نميگيرد. ويژگي سيال بودن آن با افزايش مقدار درصد آب تغيير پذير است.
امولسيون قير مايع رواني است که بدون استفاده از حرارت قابل مصرف است. شکسته شدن امولسيون با بخار شدن آب آن يا خنثي شدن بار الکتريکي اش انجام ميگيرد و با پخش امولسيون قير بر سطح مواد باقي ميماند. با بهره از مواد امولسيون کننده گوناگون ميتوان انواع مختلفي از امولسيون هاي آسفالتي تهيه کرد که رايجترين آنها امولسيون آنيونيک ، کاتيونيک و امولسيون رسي قير است که هريک از اين امولسيون ها مصارف متعدد دارند.
◄ روش تهيه امولسيون هاي آسفالتي :
در تهيه امولسيون هاي آسفالتي کافي است تا محلول امولسيون کننده از يک سو و قير از سويي ديگر وارد خرد کننده هاي مکانيکي شده تا از ظرف ديگر امولسيون قير به دست ايد. براي اين کار بايد نکات زير رعايت شود :
1 – قير به ذره هاي ريز تبديل و در فاز آب پخش گردد. اين امر به وسيله همزن هاي معمولي و يا خرد کننده هاي مکانيکي که با سرعت زياد عمل ميکنند ، ( 3600 دور در دقيقه ) انجام شدني است.
2 – ماده امولسيون کننده مناسبي انتخاب شود، چنان که بر اثر آميختگي با آب و ذره هاي قير سيستم کولوئيدي پايداري پديد ايد.
3 – شرايط کار از جمله دماي آب ، دماي قير و مقدار مواد مصرفي اوليه بر مبناي نوع قير ها بنا به فرمول مشخصي تنظيم شود.
◄ انواع امولسيون هاي آسفالتي:
1 - امولسيون آنيونيک قير : از آنجا به اين سيستم آنيونيک گفته ميشود که ذرات قير بار الکتريکي منفي داشته و در يک پيل الکتريکي به سوي قطب مثبت ( آند ) حرکت ميکنند. ذره هاي قير در اين سيستم بسيار ريز هستند و مايع روان و قابل نفوذي را ميسازند. امولسيون آنيونيک قير قليايي است و PH آن از 9 تا 12 تغيير ميکند. مواد امولسيون کننده موثر در اين مورد صابون اسيد هاي چرب و صابون رزين هاي به دست آمده از چوبهاي جنگلي است. به طور معمول دو گونه ماده امولسيون کننده که يکي در آب محلول باشد و ديگري در مواد نفتي ، همراه با هم ميتوانند نتايج درخشاني در تهيه امولسيون آنيونيک قير به دست دهند. پايه نفتي قير بسيار اهميت دارد زيرا در برخي از موارد که قير داراي ترکيبات اسيد نفتينيک است ، حتي با افزايش مواد قليايي و آب ، به امولسيون تبديل ميشود.
افزايش اسيد ها و نمک هاي دو ظرفيتي سبب شکسته شدن امولسيون آنيونيک قير ميشوند. اگرچه گاه افزايش اسيد هاي چرب با وزن ملکولي بالا به قير در تهيه امولسيون آن موثر است ، ولي اين روش به سبب خنثي شدن همه اسيد موجود در قير بازار پسند نيست. امولسيون آنيونيک در دماي زير صفر نيز به سبب يخ زدن آب موجود در سيستم شکسته ميشود ، از اين رو نگه داري آن در فضاي آزاد و در فصل هاي آزاد توصيه نميشود.
2 - امولسيون کاتيونيک قير : در سال هاي اخير اين نوع امولسيون قير بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. در اين سيستم ذرات قير بار الکتريکي مثبت دارند. امولسيون کاتيونيک قير خاصيت اسيدي داشته PH آن از 5/2 تا 5/5 تغيير ميکند. اين فراورده به مواد معدني ، موادي که در هنگام يونيزه شدن در آب بار الکتريکي منفي دارند ميچسبند و اين کار از راه کنش و واکنش شيميايي حتي در موارد باراني و يا در مخزن هاي آب انجام شدني است. از آنجا که شکسته شدن امولسيون کاتيونيک قير يک پديده شيمياي است، وجود رطوبت در سطح مواد اثري در چسبيدن ذره هاي قير به آنها نخواهد داشت بلکه اين ذره ها آب را جا به جا کرده ،به جاي آن مينشينند. مواد امولسيون کننده مناسب در اين مورد نمک هاي آمينه هستند که وزن ملکولي بالا دارند مثل دي آمين ها به فرمول کلي RNH2(CH2)3 که با موفقيت در شرکت ملي نفت ايران به کار رفته اند.
3 - امولسيون رسي قير : در اين روش با محلول رقيقي از مواد معدني معلق امولسيون قير تهيه ميشود. مهمترين ماده معدني قابل استفاده نوعي خاک رس است که بنتونيت ناميده ميشود. گزينش نوعي بنتونيت بر مبناي تجربه و آزمايشاتي انجام ميگيرد که ذره هاي معلق رس بتوانند ذره هاي قير را در خود حفظ کنند و نيز خاصيت قليايي محلول تنظيم شده باشد.
امولسيون رسي قير اين برتري ها را داراست : فيلم امولسيون قير از پايين به بالا خشک ميشود. و چون در سطح آن پوسته اي پديد نمي ايد، امولسيون زودتر خشک ميشود. بنتونيت موجود در سيستم پس از تبخير آب ويژگي رواني قير را بهبود ميبخشد. در تهيه اين نوع امولسيون نه تنها ميتوان از قير هاي نرم استفاده کرد، بلکه قير هاي دميده را نيز ميتوان به کار برد. بهاي امولسيون رسي قير بسيار ارزانتر از بهاي امولسيون هاي ديگر است زيرا معادن بنتونيت در کشور ايران فراوان بوده و همه مواد مصرفي اوليه آن در دسترس است.
◄ موارد کاربرد قير:
قير از ديرباز شناخته شده و براي عايقکاري در برابر رطوبت به کار گرفته شده است. مصرف قير در اين قرن در بيشتر رشته هاي علمي به شکل تخصصي در آمده در ساختمان راه ها ، فرودگاه ها ، زمين هاي ورزشي ، تثبيت خاک و شن هاي روان ، بنياد ساختمان ها و عايق کاري آنها در برابر رطوبت ، حرارت و صدا و نيز در زمينه هاي هيدروليکي ( کانال ها ، پل ها ، مخزنهاي آب ، سد ها ) و مصارف صنعتي ( پوشش محافظ فلزات ، رنگ آميزي ، درز بندي ، باطري سازي ، تاير سازي ، کفاشي ، پوشش لوله هاي زير زميني و... ) و کشاورزي ( حفظ رطوبت ، زود رسي گياه ، جلو گيري از سله و ايجاد جنگل هاي مصنوعي ) و الکتريکي ( نوار هاي آسفالتي ، پر کردن اتصالات الکتريکي ، پوشش سيمان ها و... ) و ده ها مصرف ديگر به کار برده ميشود.
در هر مورد براي مصارف مورد نظر ، مشخصات قير بايد بر مبناي شرايط جوي و نياز هاي ديگر تامين شود، در مورد لزوم براي کار هاي معين حتي ميتوان مواد ديگري نيز به قير افزود.
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
آمار
وب سایت: